Maar goed, om eerlijk te zijn, dat is het meestal niet. Leeg zijn is een ware kunst. Er is namelijk een constante neiging de leegte in onszelf op te vullen. Zo denken we bijvoorbeeld dat problemen zich oplossen door er constant mee bezig te zijn. Terwijl in werkelijkheid dingen zich eerder oplossen door er afstand van te nemen, los-te-laten en te kijken met een heldere, ‘frisse’ blik. Net als die naam waar je maar niet op kunt komen als je erover piekert en later ineens, plop, in je opkomt.

Toen ik zelf jaren geleden met yoga begon, kon ik nog geen tiende van een seconde stil zitten. Mijn romp zat, ogenschijnlijk, roerloos in meditatiehouding, maar in mijn hoofd was het allesbehalve rustig. Mijn aandacht werd in een onophoudelijke stroom meegesleurd door gedachten, gevoelens, emoties, geluiden, naar talloze herinneringen en fantasietjes. Pas jaren erna, en veel oefening verder, ontdekte ik dat achter die karavaan van indrukken een bepaalde leegte aanwezig was en -ondanks de drukte- er ook altijd is. Een leegte waarmee je verbinding kunt maken. Dit zorgde voor een onverklaarbaar gevoel van rust, tevredenheid en helderheid.

Het herinnerde mij aan de tevredenheid als kind in de zandbak, als puber bij kampvuren aan zee en de uren die ik doorbracht in de natuur, en tijdens reizen. De momenten waarop ik in het gras lag en een verbondenheid met alles en iedereen om me heen voelde, zonder dat er iets gezegd of gedaan werd. Alsof in de leegte ruimte ontstond, voor tevredenheid en compleetheid. Alsof de tijd stilstond en ik werkelijk voelde: ‘Wow, ik leef!’

Raar toch dat ‘leegte’ vaak een slechte naam heeft. Dat het van doen heeft met luiheid, depressiviteit, leeghoofdigheid, saaiheid, en simpelheid. Dingen die we allesbehalve wensen te zijn. ‘Wat zit je te doen?,’ vroeg mijn moeder vroeger als ik ‘niets’ deed, op mijn kamer. Met andere woorden: ‘Ga aan je huiswerk’ of ‘Ruim je kamer op’! Mijn geliefde vraagt me soms als ik voor me uit zit te staren: ‘Waar denk je aan?’ Frappant genoeg denk ik, juist dan, helemaal niets. Omdat ik toch als een intelligente vrouw wilde overkomen, verzon ik maar wat.

Nu weet ik beter. Leeg is goed, want leeg is ontspannen en geeft een ervaring van ruimte en verbondenheid. Sterker nog, in die leegte komen de meest briljante ingevingen, creatieve oplossingen en heldere ideeën zomaar bovendrijven. Vandaar dat spirituele tradities spreken over het ‘legen van de emmer’, zodat je juist de ‘volheid’ van het leven kunt ervaren.

Yoga geeft de mogelijkheid die tjokvolle emmer, voelbaar in lijf en leden, telkens weer te legen. Zodat er in de leegte weer ruimte ontstaat. Ruimte voor stroming en liefdevolle verbinding in je leven. Ruimte voor het ervaren van dieper geluk, in de eenvoud en verwondering van: ‘Ik BEN en ik LEEF.’ Dat is toch een wonder.